Omurga çimentolama ameliyatı, vertebroplasti ve kifoplasti olarak bilinen iki benzer işlemi içerir. Bu işlemler, özellikle kemik erimesine (osteoporoz) bağlı olarak oluşan omurga çökme kırıklarını tedavi etmek için kullanılır.
Her iki işlem de omurga stabilitesini artırmak ve ağrıyı azaltmak amacıyla yapılır.
Vertebroplasti
Vertebroplasti, kırılmış omur kemiklerini güçlendirmek için omurga kemiklerine tıbbi bir çimento enjekte etme işlemidir. Bu işlem şu adımları içerir:
- Hazırlık: Hasta genellikle lokal anestezi ve hasta hafif uyutularak (sedasyon) altında işleme alınır.
- Enjeksiyon: Radyolojik görüntüleme yöntemleri kullanılarak, ince bir iğne kırılmış omura yönlendirilir.
- Çimento Uygulaması: İğne aracılığıyla, tıbbi çimento (polimetil metakrilat) doğrudan kırılmış omurun içine enjekte edilir.
- Sonuç: Çimento sertleştikten sonra, omur kemikleri daha stabil hale gelir ve bu, ağrıyı önemli ölçüde azaltabilir.
Kifoplasti
Kifoplasti, vertebroplastinin bir varyasyonudur ve ekstra bir adım içerir:
- Balon Kullanımı: Kırılmış omurun içine bir balon yerleştirilir ve şişirilir. Bu işlem, çökmüş omuru yeniden şekillendirmek ve çimento için boşluk oluşturmak amacıyla yapılır.
- Çimento Enjeksiyonu: Balon çıkarıldıktan sonra, oluşan boşluğa tıbbi çimento enjekte edilir.
- Stabilizasyon ve Ağrı Azalması: Çimento sertleştikten sonra, omur daha stabil hale gelir ve ağrı azalır.
Kullanım Alanları ve Faydaları
- Kemik Erimesi (Osteoporoz): Kemik erimesine bağlı omurga kırıklarının tedavisinde etkilidir.
- Ağrı Kontrolü: Ağrıyı hızlı bir şekilde ve etkili bir şekilde azaltır.
- Hareket Kabiliyeti: Hastanın hareket kabiliyetini ve yaşam kalitesini artırır.
Riskler ve Dikkat Edilmesi Gerekenler
- Her cerrahi işlemde olduğu gibi, enfeksiyon, kanama ve alerjik reaksiyon riskleri bulunur.
- Nadiren, çimento sızıntısı omurilik veya sinir köklerine baskı yapabilir.
- İşlem sonrası düzenli kontrol ve doktor tavsiyelerine uyulması önemlidir.
Bu işlemler, özellikle yaşlı ve osteoporoz hastalarında yaygın olarak kullanılan etkili tedavi yöntemleridir. Her hasta için uygunluğu ve riskleri, doktor tarafından değerlendirilmelidir.
